Ga niet naar Mildura

Het werd toch tijd om weer iets van me te laten horen. In Melbourne was ik begonnen met het zoeken naar werk om mooi wat geld te gaan verdienen waardoor ik mooie tours kan gaan doen. Ik was op zoek naar boerderij werk omdat het me ten eerste leuk leek om dit soort werk eens te ervaren en ten tweede om het platteland van Australië te zien. Na een aantal dagen op internet zoeken had ik nog steeds niks gevonden, tot ik op het gegeven moment een advertentie tegen kwam voor knoflook plukken voor 18 dollar per uur. Omdat ik toch wel graag wat wilde gaan werken besloot ik maar om te solliciteren. Diezelfde middag kreeg ik nog bericht terug dat ik zo snel mogelijk naar Mildura QLD kon komen. Naast contact via de mail had ik ook telefonisch met een vrouw gesproken over de 'details'. Het leek allemaal wel in orde: ik moest wanneer ik aankwam 400 dollar betalen, 100 als borg en 300 voor twee weken accommodatie. Toen ik eenmaal in Mildura aangekomen was werd ik opgepikt door een Belg en een Canadees meisje die ook net aangekomen was. Toen stapten we in een wit busje en daar ontmoette ik degene die in Mildura onder de naam "The Don" gaat (zijn naam is blijkbaar Don). Op het eerste gezicht begon ik al wat te twijfelen aan hem omdat hij er uit zag alsof hij aan het eind van zijn gangster carrière was, maar hij kwam wel aardig over. Na boodschappen gedaan te hebben voor de week kwamen we aan bij een soort caravankamp. Het bestond uit een hoofdgebouw met tv-kamer, een kleine keuken en slaapkamer en een badkamer. Om dit gebouw stonden verschillende caravans heen. Het moment dat ik hier aankwam hadden er al alarmbellen af moeten gaan, maar dat gebeurde helaas niet. Ik moest een soort klein contract tekenen waarop onder anderen stond dat we niet betalen voor de accommodatie maar voor de service die Don verleent om werk voor ons te zoeken. Daarnaast was er volgens het contract natuurlijk geen garantie voor werk. Nadat alles afgerond was werd ik gelukkig toegewezen tot een bed in het hoofdgebouw (in plaats van een oud uitziende caravan). Toen ik wat mensen had gesproken die hier verbleven werd al gauw duidelijk dat je niet voor het geld naar Mildura moest komen. Dat was het moment dat ik zeer begon te twijfelen aan mijn keuze om daar te komen en er was bovendien geen internet om eventueel mijn vervoer ergens anders heen te boeken. Die dag daarna, maandag, begon mijn eerste werkdag. Ik en twee andere Deense jongens werden richting een druivengaard gereden om daar 'bunch trimming' te gaan doen. Dat kwam neer op overtollige druiventrossen wegknippen. Op de eerste dag hebben we ongeveer acht uur gewerkt en dat was ondanks de hitte goed te doen omdat we veel in de schaduw bezig waren. De boer waar we voor werkten was ook erg aardig. Volgens de boer zouden we niet minder dan 100 dollar per dag verdienen op een werkdag van acht uur. Toen we terug in het kamp kwamen en we dit met de rest deelden kwamen we er al snel achter dat we zeer veel geluk hadden met het baantje dat Don voor ons geregeld had. Waar de meesten bijvoorbeeld met sinaasappels plukken op drie tot vijf dollar per uur kwamen, zouden wij in theorie op ongeveer 12,5 uit moeten komen. Vergelijkbaar werk heb ik vervolgens voor diezelfde boer de twee dagen hierna verricht. Hoewel het caravankamp een verschrikking was (en bovendien doodsaai) had ik daar al wel snel hele leuke mensen ontmoet. Ik heb uiteindelijk maar drie dagen in de druivengaard gewerkt omdat ze me op het gegeven moment niet snel genoeg meer vonden. Ik had voor drie dagen werk 240 dollar gekregen, beter dan niks. In de tussentijd waren de meeste vrienden die ik in het kamp ontmoet had verhuisd naar een huis van Don. Volgens de verhalen was dit huis in tegenstelling tot het kamp heel comfortabel, met een grote keuken, meerdere badkamers, wifi en fatsoenlijke airco. Dat was zeer jammer want nu kon ik weer opnieuw naar vrienden gaan zoeken (Don houdt het kamp volledig gescheiden met het huis). Die avond ervoor had ik gelukkig nog een nieuw iemand ontmoet. Samen met hem, en nog wat anderen, ging ik nieuw werk doen: bonen plukken. Ook dit was niet per uur betaald. We kregen voor elke kilo bonen die we plukten welgeteld een dollar. Daarnaast zat je de hele dag in een open veld vol in de zon. Na de eerste dag bonen plukken werd mijn nieuwe vriend ook naar het huis verhuisd. Toen was ik er klaar mee en heb ik vriendelijk gevraagd of ik ook naar het huis mocht en voor ik het wist verbleef ik in het huis. Dat was een ontzettend grote verbetering. Sterker nog, de verbetering was zo groot dat ik de ontzettend slechte werkomstandigheden even vergat en er zelfs van overtuigd was dat ik gewoon een aantal maanden zou blijven en gewoon heel hard zou werken om wat geld op te sparen. Het bonen plukken de volgende dag gooide ons weer in de realiteit. Een dag in de volle zon met een pijnlijke rug werken voor misschien 50 dollar was het toch niet echt meer waard. (Volgens het minimumloon zou ik ongeveer 140 dollar moeten verdienen op een werkdag van 8 uur) We hebben uiteindelijk 4 dagen bonen geplukt. In de tijd daaromheen hebben we gelukkig nog wel van de tijd met elkaar kunnen genieten en zoals ik al zei heb ik in Mildura ontzettend leuke mensen ontmoet. Een week nadat ik aangekomen was begonnen dingen echter wat minder leuk te worden. Don had een van de meisjes waar ik mee om ging voor een gratis bbq ontzettend gekleineerd en met grove taal de grond in gestampt, tot op het moment dat ze flink overstuur was. Ze was met hem meegegaan om een nieuw iemand op te halen. Dit persoon (in tegenstelling tot ons) begon gelijk met wat kritische vragen stellen (er werd per uur betaald werk beloofd maar daar was geen sprake van), wat Don niet prettig vond. Daarna besloot hij zelfs om geen zaken meer te willen doen met Don en hij vroeg of hij weer bij het station afgezet kon worden. Het meisje zei dat dat geen probleem was en wenste hem nog veel geluk met de rest van zijn reis. Toen hij afgezet was begon Don los te gaan op haar omdat ze te veel met hem meeleefde. In de dagen hierop werden meerdere mensen hier slachtoffer van. Hierdoor begonnen we te kijken waar we nadat we onze twee weken in Mildura hadden gedaan heen konden gaan. Aan het eind van de week kregen we plots te horen dat iedereen weer terug naar het kamp gestuurd werd. Wij denken zelf dat dit een wraakactie was aangezien opeens iedereen aangaf dat we weg wilden gaan (we moesten dit een week van tevoren aangeven om onze 100 dollar borg terug te krijgen). Ik wilde waarschijnlijk weer terug gaan naar Melbourne maar had nog niks concreets. Voor ik het wist zat ik weer in het kamp zonder internet om iets te kunnen boeken. Twee andere jongens die ik in het huis ontmoet had, hadden hun eigen auto, wat natuurlijk mogelijkheden bood. Een van hen had via een vriend een andere baan kunnen regelen, namelijk druiven plukken. Volgens die vriend kon je ongeveer 120 dollar per dag verdienen. Dit was echter wel in een klein plaatsje ongeveer 1800 kilometer naar het noorden vanaf Mildura. Een vriend en ik besloten toch om met hen mee te gaan op een roadtrip naar Mundubbera QLD. Het was een hele leuke roadtrip die uiteindelijk drie dagen duurde. Als je op deze manier reist kun je heel goed het landschap zien veranderen. Daarnaast hebben we ook wel het echte Australië kunnen zien: lange rechte wegen door uitgestrekte gebieden met niks anders dan wat bomen, koeien en gewassen waarbij het enige verkeer dat je tegen kwam die ontzettend lange vrachtwagens ('roadtrains') waren. Toen we in Mundubbera aankwamen bij de receptie van een caravanpark kregen we echter al snel door dat wederom het boerderijwerk waar we voor gekomen waren slecht betalend is. Terwijl we aan het inchecken waren, stonden meerdere werknemers van deze boerderij formulieren in te vullen om de boerderij te rapporteren. Op dat moment was ik het wel redelijk zat om nog verder te gaan zoeken naar werk. Ik en mijn vriend besloten om het werk niet eens te proberen omdat we toch wel minder dan het minimumloon zouden krijgen. De twee jongens met de auto's wilden het werk toch proberen en omdat er verder geen openbaar vervoer in de regio was hebben ze ons een lift gegeven naar Hervey Bay, een veel grotere plaats aan de kust naast Fraser Island. Daarvandaan schrijf ik op dit moment dit reisverslag. Morgen vertrekken we naar Bisbane om daar een gewone baan te vinden. Ik zoek zelf naar iets als afwasser omdat ik daar ervaring in heb. Hoewel de afgelopen twee weken misschien niet gegaan zijn zoals ik had gewild, is het wel een zeer leerzame tijd geweest en ik heb flink wat mensen kunnen ontmoeten. Voor iemand die op dit moment er over nadenkt om boerderij werk te gaan doen in Mildura kan ik alleen maar aanraden om het vooral niet te gaan doen. Mildura is letterlijk de plek die je het meest moet mijden in heel Australië. Zo staat het blijkbaar ook bekend kwamen we later achter. Voor degenen die willen weten wat voor persoon die 'Don' nou precies is kan ik vooral aanraden om dit op te zoeken op google: Don's backpackers. Zoek vervolgens naar een filmpje over hem van de lokale nieuwszender. Het filmpje zou bovenaan moeten staan. Voor nu hoop ik vooral dat ik binnenkort met goed betaald werk kan beginnen zodat ik over een aantal maanden al het goede wat Australië te bieden heeft te ontdekken.