Het nut van contacten hebben

In mijn vorige verslag had ik gezegd dat ik op vrijdag Sydney zou verlaten. Omdat dat nu al weer 2 dagen geleden is leek het mij wel goed om weer wat van me te laten horen. Die vrijdag moest ik bij mijn hostel uitchecken. Het idee was om die dag dan naar het zuiden te reizen. Dat liep toch even wat anders. Die dag er voor begon ik al wat ziek te worden en op vrijdag was ik nogal grieperig. Desondanks heb ik die vrijdag toch Greg ontmoet in een leuke koffiezaak in Surry Hills Sydney. Omdat hij een vlucht moest halen was dit een kort maar krachtige leuke ontmoeting. Zijn beste vriend was die dag toevallig met een klus bezig in Sydney, dus leek het ons een goed idee om daar heen te gaan. Ik had voor het weekend namelijk nog geen plek om te overnachten gevonden omdat veel vol zat. Dat is niet echt gunstig als je je slecht voelt. Zijn vriend Richard heb ik toen nog een beetje, voor zover mogelijk met de staat waarin ik verkeerde, meegeholpen met zijn klus in Sydney. Hij heeft me die avond een lift gegeven naar het stadje waar hij woont: Orange (vernoemt naar Willem van Oranje). Dat is ongeveer 4 uur rijden ten westen van Sydney. Daarnaast had hij zelfs een kamer in een hotel geregeld waar ik een week kan overnachten. Zo werd wel even bevestigd hoe handig het kan zijn om wat mensen te kennen, want ziek opzoek gaan naar een plek om te slapen in Sydney was geen pretje geweest. Ik kan later deze week waarschijnlijk nog wat werk voor hem doen en dat lijkt me ook wel het minste wat ik voor hem kan doen. Melbourne is het dus niet geworden, maar zo zie je maar weer dat je nooit zeker weet hoe het zal lopen. Ik voel me op dit moment al weer een stuk beter en ik moet zeggen dat ik blij ben dat ik in het begin van mijn reis ziek werd in plaats van ergens in de outback waar je er alleen voor staat. Ook is het leuk om wat van het platte land te zien hier want wat is dat prachtig hier zeg. Wie weet waar ik over een week zal uithangen, dat is het mooie van dit avontuur.