And so it begins

Op 15 oktober is het dan zo ver. Mijn eerste vlucht staat op het programma met als bestemming Dubai international airport. Na met de familie nog even bij de Starbucks op Schiphol geweest te zijn, was het dan toch echt tijd om de bagage in te checken. Check-in balie 29, ik weet het nog als de dag van gisteren, oh ja dat was ook gisteren. Dat is het mooie aan de luchtvaart tegenwoordig; ongeveer 9 uur na het inchecken stond ik namelijk al op het grondgebied van de Verenigde Arabische Emiraten. Ik vloog natuurlijk met Emirates en dat heb ik als zeer prettig ervaren, wat mooi is want tot en met Nieuw Zeeland vlieg ik namelijk met Emirates. De bemanning was ontzettend aardig en wat nog leuker was dat het team van over de hele wereld kwam, van de VS tot Zuid-Afrika. Daarnaast had ik zelfs 10 MB gratis wifi, dat lijkt weinig maar ik heb toch de gehele reis kunnen whatsappen met het thuisfront! De aanvliegroute was erg spectaculair. We moesten eerst nog even rondcirkelen boven zee omdat twaalf uur snachts hier blijkbaar een spitsuur is. Daarna kwamen we steeds dichterbij Dubai. Een enorme lichtbaken midden in de duisternis. Ik had een mooi zicht op het centrum van Dubai, wat echt prachtig was. In de verte kon je letterlijk een donkere leegte zien: de woestijn. Toen we dichter bij het vliegveld kwamen kon ik een hele file aan vliegtuigen naast mij zien vliegen die voor ons gingen landen. Combineer dat met de prachtige skyline van Dubai in het donker en je ziet een van de mooiere dingen die je ooit gezien hebt, wat mijn camera helaas niet vast kon leggen. Op dit moment realiseerde ik pas echt dat mijn reis begonnen was. Eenmaal geland in Dubai waren de Captain en de FO ook nog eens zo aardig om mij even in de cockpit te laten zitten. Kan niet beter! Hoewel ik het nog wel enigszins "eng" vind om alleen te reizen, merk ik wel dat je relatief snel in contact komt met andere mensen. Zo geraakte ik al snel in een gesprek in de gate met een vrouw die naar vrienden ging in Dubai. Mijn buren in het vliegtuig waren helaas wat minder spraakzaam. Na een redelijk korte nachtrust ben ik vanochtend over een boulevard langs het water gelopen. Daar heb ik al een schim kunnen opvangen van het hoogste gebouw ter wereld. Nu zit ik in het ho(s)tel dit verhaal te typen, om een beetje de tijd te benutten totdat ik word opgehaald voor de woestijn safari. Daar vertel ik later meer over.